De oceanen zijn de thuisbasis van enkele van de zwaarste omgevingen op aarde. Als gevolg hiervan hebben de dieren die er leven zich moeten aanpassen om het hoofd te bieden.
Sommigen van hen heb je eerder gezien via aquaria en documentaires. Maar degenen die op de moeilijker bereikbare plaatsen wonen, kunnen ronduit ongelooflijk zijn. Hier zijn slechts enkele van ’s werelds vreemdste oceaanwezens.
Table of Contents
1. Barreleye Vis
De barreleye is een diepzeevis en is te vinden op dieptes tussen 400 en 2.500 m (1.300 tot 8.200 ft).
Ze hebben een transparante kop en buisvormige ogen. De ogen zijn meestal naar boven gericht, zodat ze door de bovenkant van hun hoofd kijken, waardoor ze de silhouetten van prooien van onderaf kunnen zien. Ze kunnen ook hun ogen naar voren richten wanneer dat nodig is.
De kop van de vis is koepelvormig, waardoor er meer licht in de ogen kan komen. Dit is belangrijk in de donkere leegte van de diepzeeën, omdat het hun zicht aanzienlijk verbetert.
2. Cookiecutter Haai
De cookiecutter haai is een kleine haaiensoort, slechts 50 cm (22 inch) lang. Ze leven in warme oceanische wateren en zijn gevonden op diepten van 3,7 km (2,3 mijl).
Ondanks hun kleine formaat kunnen ze jagen op zeehonden, dolfijnen en zelfs walvissen. Dit doen ze door zich vast te klampen aan hun doelwit en met hun zaagachtige ondertanden een ronde prop vlees te verwijderen. Vandaar hoe ze aan hun naam kwamen, cookiecutter.
Ze zullen heel af en toe aan mensen vastklampen, maar worden niet als gevaarlijk beschouwd omdat ze slechts kleine verwondingen veroorzaken.
De haai wordt geclassificeerd als een ectoparasiet, met name een facultatieve ectoparasiet, omdat dit niet hun enige voedselbron is. Ze kunnen ook jagen op andere prooien, zoals kleine inktvis, die ze heel eten.
Ze zijn bioluminescent en stralen een groene gloed uit van een band van fotoforen rond hun nek. Dit is hoe ze hun potentiële roofdieren aantrekken, die ze vervolgens op zichzelf jagen.
3. Kikkervis
Kikkervissen zijn een soort zeeduivel en zijn te vinden in bijna alle tropische en subtropische mariene wateren over de hele wereld. Net als andere zeeduivels hebben ze een kunstaas dat ze gebruiken om prooien aan te trekken.
Ze zijn meesters in camouflage en hun ongewone uiterlijk stelt hen in staat om op te gaan in hun omgeving. Sommige soorten lijken op rotsen of koralen, terwijl anderen sponzen of zee-egels nabootsen. Velen kunnen zelfs van kleur veranderen om beter op te gaan, zodat ze niet door hun prooi worden opgemerkt totdat het te laat is.
Ze bewegen niet veel en zitten gewoon op de zeebodem te wachten tot er een prooi naar hen toe komt. Wanneer ze bewegen, kunnen ze rondlopen met behulp van hun sterke, vlezige borstvinnen. Ze kunnen zelfs klimmen door strengen zeewier te pakken met deze gespecialiseerde vinnen.
4. Groenlandse haai
De Groenlandse haai is het langst levende gewervelde dier ter wereld, met een levensverwachting van 400 jaar. Ze worden pas volwassen als ze 150 jaar oud zijn. Ze zijn inheems in arctische wateren en leven op ongelooflijke diepten. Hun gebruikelijke bereik is maximaal 1.500 m (4.900 ft), maar ze zijn waargenomen op 2.200 m (7.200 ft).
Hun vlees is giftig, met hoge niveaus van ureum en trimethylamine N-oxide, en kan ernstige ziekten veroorzaken als je te veel eet. Het is echter nuttig voor de haai, omdat het hun drijfvermogen verhoogt, fungeert als een natuurlijke antivries en de druk op diep water tegengaat.
De meeste Groenlandse haaien zijn volledig blind. Ze worden gekoloniseerd door een parasitaire roeipootkreeftje, Ommatokoita verlengen, die zich aan het oog hecht en zich voedt op het oppervlak van het hoornvlies. Er is gesuggereerd dat de roeipootkreeftjes bioluminescent kunnen zijn en prooien voor de haai kunnen aantrekken, waardoor dit een wederzijds voordelige regeling is, maar dit is nog niet bewezen. Hoe dan ook, de haai heeft zijn visie niet nodig om te overleven.
5. Gulper Paling
De gulper paling is een diepzeevis en leeft op dieptes van 500 tot 3.000 m (1.600 tot 9.800 ft). In tegenstelling tot de meeste andere vissen hebben ze geen bekkenvinnen, zwemblaas of schubben. Ze hebben ook V-vormige spiersegmenten, waar de meeste andere vissen W-vormige hebben.
Ze hebben een grote, los scharnierende mond die wijd genoeg open kan om prooien in te slikken die veel groter zijn dan de paling zelf. De buidelachtige onderkaak lijkt op die van een pelikaan. De maag kan ook uitzetten om grotere maaltijden mogelijk te maken. Dit alles stelt de gulperaal in staat om een grotere verscheidenheid aan prooien in te slikken, wat een voordeel is in de oceaandiepten waar voedsel schaars is.
Gulper palingen kunnen groeien tot een lengte van 75 cm (2,5 ft). Ze hebben een lange zweepachtige staart die eindigt in een speciaal orgaan dat roze gloeit en in staat is om te knipperen rood. Dit wordt gebruikt voor het lokken van prooien.
6. Poron
De poon, ook bekend als de zeeborst, heeft grote borstvinnen die openen en sluiten tijdens het zwemmen, net als wanneer een vogel vliegt.
Het zijn echter bodembewoners en zwemmen over het algemeen niet veel. Ze bezitten drie flexibele stekels aan elke kant van hun lichaam die ooit deel uitmaakten van hun borstvinnen. Hiermee kunnen ze rondlopen op de zeebodem, kruipend als een krab, waar ze zullen verkennen en op zoek gaan naar voedsel.
7. Sarcastische Fringehead
De sarcastische franjekop staat bekend om zijn extreem grote mond en zijn agressief territoriale karakter. Ze zijn een soort buisbuisslijm en kunnen worden gevonden verstopt in schelpen en spleten op diepten van 3 tot 73 m (10 tot 240 ft).
Wanneer twee sarcastische franjekoppen territoriaal worden, zullen ze elkaar bevechten door hun mond op te zwepen en ze tegen elkaar te drukken. Zo bepalen ze welke vis groter is en vestigen ze dominantie. Hun opgezwollen mond kan tot vier keer groter zijn dan zijn gesloten grootte.
8. Vampierinktvis
De wetenschappelijke naam van de vampierinktvis, Vampyroteuthis infernalis, vertaalt zich naar ‘vampierinktvis uit de hel’. Ze zijn te vinden op extreme diepten in gematigde en tropische zeeën.
De vampierinktvis is geen echte inktvis en bestaat in zijn eigen orde, hoewel hij overeenkomsten heeft met zowel octopussen als inktvis. Ze bereiken een totale lengte van slechts 30 cm (1 ft), maar hebben het grootste oog, in verhouding tot hun lichaam, in het dierenrijk met een diameter van 2,5 cm (1 inch).
Ze hebben acht armen die zijn bekleed met stekels, bekend als cirri, en zijn verbonden door cape-achtige webbing. De cirri zijn ongevaarlijk maar zien er bedreigend uit. Wanneer hij wordt gestoord, kan de vampierinktvis zijn cape binnenstebuiten keren, zijn armen om zich heen slaan en de cirri blootstellen om roofdieren af te schrikken. Dit staat bekend als ‘ananashouding’.
9. Yeti Krab
De yetikrab werd pas in 2005 ontdekt. Ze leven op hydrothermale ventilatieopeningen, waarvan ooit werd gedacht dat ze volledig leeg van leven waren vanwege de overvloed aan sulfide, een stof die extreem giftig is voor bijna al het leven op aarde.
De poten en klauwen van de yetikrab zijn bedekt met blonde, bontachtige setae. Deze harige klauwen bevatten een filamenteuze bacterie die het water om hen heen ontgift, waardoor de krab rond hydrothermale ventilatieopeningen kan leven. Er zijn ook aanwijzingen dat ze zich ook voeden met bacteriën om te overleven.
Conclusie
Zoals je kunt zien, wordt het behoorlijk raar onder het oppervlak van de oceaan. En dit zijn slechts voorbeelden van de wezens die we kennen. Elk jaar worden er meer en meer nieuwe soorten ontdekt, vooral in diepzeeën waar het vreemdste leven woont. Wat zou er daar beneden nog meer kunnen zijn dat we nog niet kennen? De tijd zal het leren.